Niżej przedstawiam uproszczone zasady zarządzania wojskiem przez rody szlacheckie oraz inne organizacje występujące na dramie. Poniższy tekst należy traktować jako poradnik skutecznego stratega, albowiem nie wyczerpuje on tematu militarnej strony larpa. Jest on raczej przewodnikiem, dzięki któremu będzie łatwiej Wam odnaleźć się w tej tematyce.
Oddziały należące do graczy możemy podzielić na trzy kategorie, które różnią się od siebie pod względem zasad rekrutacji i finansowania. W ich obrębie wchodzą tak naprawdę różne jednostki, które mogą znacząco różnić się od siebie na polu bitwy. Poniżej wymieniam tylko kilka ich rodzajów, bowiem typy oddziałów zależą właściwie tylko od możliwości rodów/zakonów oraz kreatywności graczy.
Rekruci
To najtańszy, a zarazem najmniej wyszkolony rodzaj wojska. Są werbowani w razie potrzeby, np. w przypadku, kiedy miasto zagrożone jest atakiem. Mają niskie morale i skuteczność, jednak ta ostatnia ulega pewnej poprawie, jeżeli rekruci będą musieli bronić własnych domów i rodzin. Na rozkaz suwerena można powołać połowę mieszkańców wsi/miasta i stworzyć z nich rekrutów. Współczynnik korupcji obniża możliwą ilość poborowych. Suweren nie jest zobowiązany płacić im żołdu, jednakże należy pamiętać, że w tym miesiącu, kiedy prości ludzie są wcieleni do wojska, nie mogą pracować w swoich zawodach i przynoszą mniejszą albo zerową produkcję.
Przykładowe jednostki:
Chłopstwo/Mieszczaństwo ? niskie morale, niska skuteczność. Najczęściej uzbrojeni są w narzędzia rolnicze lub robotnicze.
Milicja ? werbowani w lepiej zorganizowanych miastach, w których znajduje się cekhauz wyposażony przynajmniej w halabardy. Ich morale są niskie, ale skuteczność jest wyższa niż w przypadku chłopstwa.
Cekhauz buduje się na zasadach stawiania magazynów (więcej w ekonomii Sylvanii), a jej rzeczywisty koszt równy jest wartości przechowywanej tam broni, którą należy zakupić. Trzeba tam również postawić wartowników, dlatego też nie warto budować cekhauzu, jeżeli nie posiada się żadnego regularnego wojska lub straży miejskiej.
Żołnierze
Regularni wojownicy, którzy odbyli szkolenie pod okiem instruktora lub rycerza, dzięki czemu są znacznie skuteczniejsi w walce niż rekruci. Ich podstawowymi zaletami są: przyzwoite morale i karność. Wojsko takie nadaje się do najeżdżania wrogich osad, a nie tylko do obrony własnych włości. Należy płacić im żołd za każdym razem, kiedy są powołani do służby: ich wynagrodzenie powinno być o 50% wyższe (w przypadku jazdy nawet 150% wyższe), niż przeciętny zarobek mieszkańca danej osady. Poza granicami swojej osady trzeba im również zapewnić wyżywienie. Niestety, wojna kosztuje. Ponadto należy pamiętać, że żołnierzy należy wyszkolić, co zajmuje określoną ilość czasu. Można przyjąć, że rycerz potrafi wyszkolić 10-ciu żołnierzy w czasie niżej opisanego okresu, doświadczony instruktor natomiast 50-ciu, a przeciętny czas szkolenia to trzy miesiące. Uwaga: by wyprodukować jazdę, należy wyposażyć wojsko w konie!
Przykładowe jednostki piechoty:
Straż miejska – odpowiednik milicji, który ma morale i skuteczność na jej poziomie. W czasie pokoju zajmują się pilnowaniem porządku w osadzie, w której stacjonują, wyraźnie zmniejszając przestępstwa wynikające z Korupcji (więcej w ekonomii Sylvanii). Wyszkolenie tego typu wojska zajmuje zaledwie miesiąc.
Piechota – przyzwoite morale i średnia skuteczność. Tworząc tę jednostkę, należy wyposażyć ich chociaż w skórzane pancerze oraz hełmy. Uzbrojenie może być różne, ale zazwyczaj składa się z miecza i tarczy.
Halabardnicy/Włócznicy – oddział podobny do piechoty, lecz posiadający inne wyposażenie, skuteczne przeciwko wszelakiej jeździe.
Kusznicy – najłatwiejsza w szkoleniu jednostka strzelecka, mająca na dodatek imponujące rezultaty. Kusze świetnie radzą sobie z opancerzonym wojskiem, stąd też oddział tych żołnierzy może pokonać rycerstwo, jeżeli zostanie dobrze wykorzystany. Należy oczywiście wyposażyć członków tej jednostki w kusze.
Łucznicy – najskuteczniejszy oddział zasięgowy, mający niebywałą skuteczność, jednak przeciętne morale. Należy członków tej jednostki wyposażyć w łuki. Największą wadą łuczników jest to, że szkoli się ich dwa razy dłużej niż inne oddziały.
Przykładowe jednostki jazdy:
Strażnicy dróg – zapewniają bezpieczeństwo na szlakach Sylvanii.
Lekka jazda – lekka kawaleria posiada dobrą skuteczność, ale przeciętne morale. Jest to elita wśród wojska nie złożonego ze szlachciców. Należy ich wyposażyć w konie, pancerze oraz przyzwoitą broń.
Najemnicy – nie werbuje się ich w miastach. Można nająć ich od ambasadora Tilei, albo też (choć prawdopodobnie drożej) od krasnoludów. Zazwyczaj mają lepszą skuteczność niż ich pierwowzory (np. kusznik albo piechór), ale zarazem posiadają niższe morale.
Rycerstwo
Tego rodzaju wojska nie rekrutuje się ani nie szkoli: są to szlachcice – będący wasalami rodów – albo też rycerstwo kościelne. Utrzymanie ich nic nie kosztuje, albowiem posiadają oni własne ziemie (najczęściej o charakterze lennym) i z nich czerpią zyski. Nie podaję metody pozyskania ich, gdyż kwestia ta zależy wyłącznie od kreatywności graczy. Każdy rycerz jest bardzo skutecznym wojownikiem posiadającym wysokie morale. Wojsko zakonne charakteryzuje się wyższymi morale niż szlachcice.
Bitwy
Walki będziemy rozgrywać fabularnie. Jeżeli dojdzie do jakiejś bitwy, gracze biorący w niej udział będą proszeni o pojawienie się w specjalnym terminie, ustalonym między mistrzem gry, a graczami – chyba, że jej przebieg uda się ustalić online.
Jeżeli chcecie, abym rozwinął niektóre kwestie lub dodał brakujące – w Waszym odczuciu – teksty, piszcie!