Tu nie dzieje się nic na darmo, nic nie zdarza się bez głębokiego sensu i bez premedytacji. Tu zdarzenia nie są efemerycznym fantomem na powierzchni, tu mają one korzenie w głąb rzeczy i sięgają istoty. Tu rozstrzyga się coś każdej chwili, egzemplarycznie i po wszystkie czasy. Tu dzieją się wszystkie sprawy raz jeden tylko i nieodwołalnie. Dlatego jest tak wielka powaga, głęboki akcent, smutek na tym, co się tu zdarza.
Ostatnie spotkanie krakowskich Uratha zrodziło więcej pytań niż odpowiedzi. Tymczasem coraz więcej tropów wskazuje, że rozwiązanie przynajmniej części problemów będzie można znaleźć na kopcu Kraka. Teren byłego obozu Płaszów nie wydaje się być jednak bezpieczny i wybieranie się tam w pojedynkę byłoby nierozsądne.
Każda historia ma swój początek i koniec. Niektóre z nich, dziejące się na sąsiednich kartach, zaczynają się ze sobą splatać, tworząc w rezultacie nową opowieść. Tak stało się i tym razem. Dla krakowskich wilkołaków pewien rozdział dobiega końca. Siwy Cerber, dotychczasowy mentor tutejszych Uratha, słabnie i wkrótce jego czas upłynie – a jednak to właśnie dzięki Karwowskiemu rozpoczyna się nowy fragment sagi.
Panie i Panowie. W zasadzie chyba bardziej wypadałoby powiedzieć: wadery i basiory! Trwa rekrutacja do zbliżającej się coraz większymi krokami dramy Shadows of Poland w Krakowie. Z tego też powodu, w ramach przygotowań do niej, pragniemy zaprosić Was na prelekcję na temat systemu Werewolf: the Forsaken.
Przez ostatni rok tutejsi Cahalithowie przepowiadali, że nadszedł czas, kiedy wielu wilczej krwi przejdzie swoją Pierwszą Przemianę. Nikt jednak nie został odnaleziony przez tutejszych Uratha. Stary i dumny alfa Kościanych Cieni, Eugeniusz Karwowski, znany również jako Siwy Cerber, opamiętał się i zaproponował wszystkim z Ludu spotkanie i rozejm. Wiedział, że tylko zjednoczenie się może pomóc opanować pogarszającą się z dnia na dzień sytuację. Pojawił się ktoś obcy, kto dostrzegł słabość krakowskich wilkołaków.
Stare legendy mówią, że najsilniejszym duchowo miejscem w Krakowie był niegdyś Święty Gaj, gdzie czczono starego, pogańskiego boga. Wieki temu wycięto go z nieznanego chyba już nikomu powodu, by wybudować na nim kopiec, być może miejsce spoczynku samego Kraka. Strzeżony przez setki lat przez starych mędrców, rzucał cień na kolejne pokolenia starego miasta.