Rok 2055. Świat jest zniszczony przez apokaliptyczną wojnę. Z USA zostały tylko zgliszcza. Na północy największy wróg ludzkości ? Moloch ? zbiera swe mechaniczne siły do decydującego uderzenia. Na południu, nieodparcie do przodu prze Neodżungla i jej legiony śmiercionośnej flory i fauny. Pomiędzy tymi potęgami, na toksycznych ruinach zniszczonego świata żyją ludzie.
„Kobietą jestem ponad miarę swoich czasów,
nie bawią mnie umizgi bladych lowelasów,
ich miękkich palców dotyk budzi obrzydzenie,
już wolę łowić zające i jelenie,
ze wstydu potem ten i ów,
rzekł o mnie niewyżyta niemra,
i pod batogiem nago biegł.
po śniegu, dookoła Kremla.”
15 października o godzinie 19.00 w Paradox Cafe w Warszawie odbędzie się spotkanie z Jo Walton autorką książki ?Wśród Obcych?. Rozmowę z pisarką na temat jej najnowszej powieści, inspiracji literackich, wątków autobiograficznych i magii we ?Wśród obcych? poprowadzi Krzysztof Cieślik redaktor naczelny portalu Xiegarnia.pl.
„Travelling through pretty scenery,
Orchards and valleys and so on,
We find a place that is brown
and barren with fifty pigs
lolling in the sun.”
W ponurych mrokach 41 milenium istnieje tylko wojna! Imperium Człowieka rządzone przez nieśmiertelnego Imperatora codziennie musi odpierać bezpardonowe ataki hord orków, podstępnych obcych i największego wroga ludzkości ? Chaosu. Codziennie miliardy żołnierzy ginie na niezliczonych frontach rozsianych po całej galaktyce. Codziennie miliony okrętów toczy batalie w pustce po między gwiazdami. Co dziennie tysiące dusz pochłania Złoty Tron na Świętej Terze, by Imperator Ludzkości mógł chronić swych wyznawców przed koszmarami Immaterium. Cały ten wysiłek ma tylko jeden cel ? przetrwanie człowieka i jego Imperium.
Gród Kraka obiegła wieść, że po pięciu latach ? długich pięciu latach ? w jego murach znów zagości konwent Imladris, zwany również zlotem miłośników fantastyki. Pogłoska była to niesłychana, wielu bowiem straciło nadzieję ujrzenia tego zjawiska ponownie. Mieszkańcy tłumnie wylegli przed domy, spoglądając na horyzont, jakby w nadziei wypatrzenia bohatera na horyzoncie.
Wiosna w Sylvanii potrafi być naprawdę piękna, jeżeli trzymamy się z dala od tych wszystkich nieprzyjemnych miejsc. Gorzej, że naprawdę trudno ich uniknąć. Zarazem z przykrością muszę przyznać, że kiedy w tej okolicy zapada zmrok, niezależnie od pory roku okolica staje się naprawdę upiorna. Więcej wtedy umarłych na traktach, niż podróżnych ? a tych próżno pytać o zdanie.
Kto by przypuszczał, że tak skończę? Dwa lata służby w radzie miejskiej Wolnego Miasta Reinsfeld. Dwa lata to szmat czasu, jeśli wziąć pod uwagę, że każdy dzień jest dniem z toporem i kuszą w ręku. Przybywając tutaj wielu pluje na opowieści o tym miejscu, każda znajda z traktu, uwiedziona wizją miejsca wolnego od tyranii miejscowych władyków, nie zwraca uwagi na historie związane z tymi ziemiami.
Wszystkie radia w Hope’s End trąbiły o końcu wojny i wyzwoleniu przez nadjeżdżające wojsko. Ostatnia mała wysepka żywych w morzu nieumarłych miała zostać uratowana.
Nikt jednak nie wspominał o tym, że aby cieszyć się wolnością, należało jeszcze przeżyć ostatni dzień w piekle na ziemi.
Radujcie się i cieszcie, albowiem na ziemi von Fennwartów, w miasteczku Nachtchafen odbędzie się turniej rycerski, na który wszyscy mieszkańcy Waldenhof, a nie tylko szlachta, zostają zaproszeni! Uczcijmy wybór nowego lektora, Arnfrieda z Eglig i cieszmy się zwycięstwem Baroneta von Trautzena nad zwierzoludźmi!