Frontier Creek, spokojne miasteczko daleko poza wszelką cywilizacją. Wszyscy tu są równi, każdy może zawisnąć na jabłonce. Nasz szeryf skupia się wyłącznie na patrolowaniu miasteczka a Burmistrz nikomu nie żydzi. Tylko Ci cholerni Indianie psują nasz amerykański sen!
Dwa tygodnie temu, Uther Morgrimson obwieścił zakończenie zbiórki charytatywnej i zaprosił pod krasnoludzki fort wszystkie halflingi z Sylvanii. Przedstawiciel mniejszości rasowych przy Radzie Miejskiej odczytał z nazwiska szlachetnych darczyńców, a następnie z pomocą Kompanii rozdał pośród kilkudziesięciu przybyłych jedzenie, wino, a także słodycze dla dzieci. Niziołki zareagowały bardzo entuzjastycznie, wzniesiono kilka okrzyków na cześć krasnoluda. Większość zjadła i wypiła otrzymaną pomoc już na miejscu, a część świętowała pod fortem aż do rana.
Kiedy linia Waldenów wymarła, Sylvania po raz kolejny pogrążyła się w wojnie domowej. Tym razem jednak ogniem sporu nie był konflikt religijny, lecz walka o tron Baronii. W przeciągu miesiąca potęga Kasslerów padła, a Kristoff von Fennwart, jak się wydaje odbudował potęgę swojego rodu, łapczywie wyciągając dłoń po coraz więcej władzy. Gerda von Ossenbach jak zwykle zaś małymi krokami powiększa swoje wpływy. Czy to jednak jedyni, którzy pragną sięgnąć po dziedzictwo Waldenów?
Wesele wcale nie musi zwiastować radosnych dni i stabilizacji. Pogrzeb zaś może nie być zwiastunem końca, lecz zapowiedzią czegoś nowego. Intrygi, gry i machinacje, które wcześniej nieśmiało czaiły się w cieniu zostały zastąpione śmiałymi ruchami, manewrami wojskowymi, otwartymi przemowami i oskarżeniami. Nadszedł czas zmian, a każdy ruch może oznaczać zarówno tron, jak i grób.
Żyć i umierać ? taki jest obowiązek samuraja. Jak jednak można być z siebie dumnym, kiedy czuje w sercu strach? Każdy cień może okazać się śmiercią? Pierwszy raz to nie Ja jestem myśliwym wśród cieni, lecz ofiarą wśród porwanych wiatrem płatków Sakury. Czy w porę usłyszę świst strzały? Czy ostrzeże mnie melodia shamisenu? Wspominam gejszę, którą tak bardzo pragnąłem. Czy dane mi będzie choć raz napić się z Nią herbaty i usłyszeć Jej śpiew? Pieśń którą teraz słyszę, mówi tylko o śmierci?
Jest 41. milenium w którym niepodzielnie panuje wojna! Na dalekich rubieżach Galaktyki, gdzie nie dociera siwiało Astronomiconu, a ludzkość składa się z renegatów i odszczepieńców, oni toczą swój bój. Wolni od zobowiązań, nieskrępowani prawem. Przyświeca im tylko jedne cel. Dla Imperatora, dla Ludzkości. Lecz przede wszystkim dla Chwały i Bogactw! Oto oni – Rogue Traderzy!
Brakowało Wam retro larpów osadzonych w starym Świecie Mroku z mechaniką na karty oraz wielką walką na sam koniec gry? Po tegorocznej konferencji KOLA postanowiłem wyjść Wam naprzeciw! Zapraszam więc na zabawę w starym stylu w settingu, który wielu kojarzy się właśnie z larpami sprzed kilku lat.
Prości ludzie powiadają, że czerwony księżyc zwiastuje jakieś nieprawości czynione wśród arystokracji Sylvańskiej. Mówi się o klątwach, które mają spaść na krainę, a ku zaskoczeniu, zgodni są co do tego zarówno czciciele Sigmara i Morra, jak i wyznawcy starej wiary. Księżyc czarowników albowiem pojawiał się na niebie zawsze wtedy, kiedy czyniono jakieś plugawe zło i czczono Chaos.
Kiedy odchodzi sławny bohater, lud odczuwa największy niepokój. Chociaż nie mamy tutaj do czynienia ze śmiercią, lecz z ciężką chorobą, pozostaje faktem, iż Rosa de Corneli pod eskortą została wywieziona z Sylvanii. Plotkuje się również, że kobieta ma niewielkie szanse na przeżycie tej podróży. Kto więc przejmie dowodzenie nad zakonem? Na ten moment pozostaje to raczej zagadką, lecz jednak niepokoić niektórych może, do Naubonum przybyła Esther von Trautzen i od tego czasu zamieszkała w tamtejszej komandorii.
